از آخر به اول بخوانید !

بسم الله النور

امروز در ایستگاه راه‌آهن تهران یکی از دوستان - یا به قول خودش، یکی از شاگردان - قدیم را دیدم.

برای این‌که کمی با او آشنا شوید، اشاره می‌کنم که چون بعد از گرفتن دیپلم، در کنکور سراسری قبول نشد، برای فرار از سربازی به صنف طلبگی پیوست، در  ساختار حوزه شغلی برای خود دست و پا کرد و سپس سر فرصت در کنکور سراسری شرکت جست و به کسوت دانشنامه‌جویی (!) درآمد و به هدفش رسید.

نام‌نبرده (!) خیلی زود به گروهک منحرف نهضت آزادی متمایل شد و همچنین مرحوم هاشمی رفسنجانی را پیر و مراد خود قرار داد.

امروز و در ایستگاه راه‌آهن، از وقتی ناغافل آمد و به رسم طلاب شانه حقیر را بوسید تا سلام و علیک کردیم و وارد مباحث سیاسی شدیم، بیش از دو دقیقه طول  نکشید، باور می‌کنید؟

چون با اهل و عیال عازم مشهد بود و فرصت کم، با دور تند از وضعیت کشور گفتیم. جمهوری اسلامی را در بن‌بست می‌دید، نظرات امام امت را کم‌طرف‌دار می‌دانست، از روحانی تمجید می‌کرد و راه سعادت ایران را لیبرالیسم می‌پنداشت!!!

بعد از تشریح فوری وضعیت کشور و اثرگذاری حضرت آقا بر جهان، منطقه و کشور، و بعد از تشریح پشتیبانی مثال‌زدنی آحاد جامعه، به‌ویژه جوانان از امام خامنه‌ای که آن را با ذکر مصادیق غیر قابل انکار همراه کردم، و پس از ذکر پیش‌‌رفت‌ها و موفقیت‌هایی که در سایه اسلام و ولایت فقیه به‌دست آورده‌ایم، رسیدم به صاحب کلید ساختمان ریاست جمهوری و از او پرسیدم: چه کسی می‌گفت با کدخدا مذاکره می‌کنیم و همه مشکلات حل می‌شود؟ و چه کسی بعد از مغبون شدن گفت بعضی‌ها فکر می‌کنند کل دنیا فقط امریکاست؟! در حالی که چنین اشتباه بزرگی را خودش داشت!

پرسیدم: چه کسی می‌گفت شما زبان دیپلماتیک بلد نیستید و طوری با امریکا صحبت می‌کنید که جنگ بشود؟ و چطور خود او وقتی کرسی ریاستش را در خطر دید، یک‌مرتبه از بستن تنگه هرمز سخن گفت؟ یاد آوری کردم که حزب الله و سپاه در تندترین سخنان خود خطاب به دشمن، از بستن تنگه هرمز دم نزده بودند. بعد پرسیدم که حسن آقا روحانی آیا از اول می‌دانست با دشمن باید محکم سخن گفت و خیانت ورزید، یا بلد نبود و بعدا یاد گرفت؟ در هر دو صورت مشکل از اوست.

پرسیدم چه شد که وقتی حزب الله و اهل ولایت از مشکلات برجام سخن می‌گفتند، حسن آقا به ایشان بد و بیراه می‌گفت، اما با شکست برجام او و باندش همان حرف‌های دلواپسان(!) را تکرار کردند؟ می‌دانستند و خیانت کردند، یا بلد نبودند و یاد گرفتند؟!

پرسیدم: بر فرض محال اگر دشمن یک عامل خود را داخل نظام نفوذ می‌داد تا جایی که به ریاست جمهوری برسد و بعد به او می‌گفت تا می‌توانی به نظام خسارت بزن، ولی در حدی که تا آخر دوران مسئولیت، بر مسند باقی بمانی، آن عامل نفوذی چه می‌کرد که حسن روحانی تا کنون نکرده است؟!

به او گفتم: واضح و شفاف بگو بدانم کدام‌یک از وعده‌های روحانی محقق شد؟ کدام یک از راه‌کارهایش کشور را به نتیجه مثبتی رساند؟ مگر نمی‌گفت که دیگران کار بلد نیستند و من استاد همه فن حریفم؟

و سپس فهرستی از خسارت‌های کشور و گستاخی و توفیقات دشمن، بر اثر ندانم‌کاری حسن آقا روحانی را ذکر کردم (که البته ندانم‌کاری با نگاه خوش‌بینانه است).

دوست - یا شاگرد - قدیمی بنده که حالا اصرار داشت تندتند یادآوری کند که پایان‌نامه دکترای علوم سیاسی‌اش را دفاع کرده، هر بار که به‌صورت تلگرافی، از شاهکارهای آقای حسن فریدون (روحانی) می‌گفتم، به شاخه جدید می‌پرید تا رسید به محمود احمدی نژاد!

همه این‌ها را نوشتم تا برسم به این‌جا. این شخص قبل‌ها به‌ویژه در چهار سال نخست ریاست جمهوری احمدی نژاد، تندترین انتقادات و زشت‌ترین توهین‌ها را نثار محمود می‌کرد، اما امروز از منش و حرف‌های احمدی‌نژاد استقبال و از آن دفاع می‌کرد.

و این وضعیت امروز احمدی‌نژاد است! او از رکاب ولایت، و از تأیید حزب الله، رسیده به اردوی لیبرال‌ها!!!

دفتر خاطرات احمدی‌نژاد هنوز صفحات نانوشته دیگری دارد؛ باشید و فتنه‌گری محمود احمدی نژاد و سقوط وحشتناک او را ببینید؛ این خط، این هم نشان!

دعا بفرمایید.

علی برکت الله

 

⭕️ حسن روحانی دو بار با یک شیوه کشور را دور زده، دستاوردهای هسته‌ای را تسلیم دشمن کرده و خسارت‌های فراوان به بار آورده است.

 

⏺ آیا این ماجرا کاملا اتفاقی است؟!

⏺ نکند کاسه‌ای زیر نیم کاسه باشد؟!

 

✳️ یادمان باشد که:

 

✅ حسن روحانی دانش‌آموخته و دل‌باخته غرب است؛

 

✅ سال‌ها قبل نام خود را تغییر داده تا در آینده یک فرد معمم موجه جلوه کند؛

 

✅ امریکا را کدخدای جهان و غرب را قبله آرزوهای خود می‌داند؛

 

✅ حتی گفته شده در آغاز امسال و همزمان با سیل، در قشم نبوده، بلکه در کانادا بوده و به همین دلیل در دسترس نبوده است؛

 

✅ در اغلب صحنه‌ها عمل‌کردش متضاد اوامر رهبر معظم انقلاب است؛

 

✅ امام خمینی (ره) فرمود: «اگر سپاه نبود کشور هم نبود»؛ و در طول این سال‌ها در هر عرصه‌ای که کشور مشکل و بحران داشته، سپاه با اقتدار به حل مشکل و بحران پرداخته است، اما حسن روحانی هر وقت فرصت کرده به سپاه و قدرت دشمن‌شکن این نیروی مخلص و مردمی حمله می‌کند و همین الان که کشور گرفتار بحران سیل است، سپاه و بسیج و دیگر نیروهای نظامی در حال خدمت رسانی هستند، اما روحانی به جای تشکر، به سپاه حمله می‌کند؛

 

✅ بارها به قدرت موشکی سپاه نیش و کنایه زده و اگر بتواند، دستاوردهای موشکی را که موجب اقتدار کشورمان شده و مردم را از شر متجاوزان حفظ کرده، بار می‌کند و تحویل دشمن می‌دهد؛

 

✅ بعد از برجام ننگین، اکنون به‌شدت دنبال این است که قراردادهای ننگین دیگری را به کشور تحمیل کند تا دشمنان غربی بر کشور مسلط شوند؛

 

⏺ واقعا ماجرا چیست؟

⏺ چه کسی رئیس جمهور ماست؟!

مقصر اصلی سیل و زلزله مردم هستند!

بسم الله النّور

در پنج سال اخیر این مطلب را بارها در جلسات خصوصی و در گفت‌وگوهای دو و چند نفره عرض کرده‌ام و اینک برای نخستین بار قلمی می‌شود.

 

هر چه از پیروزی انقلاب اسلامی، دفاع مقدّس و دهۀ ۶۰ گذشتیم، مردم رفته رفته دنیا طلب شدند و به‌ویژه در ۱۰ سال اخیر کم‌کم مطالعۀ جامعه نشان می‌داد که گم‌شدۀ مردم، به جای معنویت و رضایت پروردگار، «پول، پارتی و رفاه» شده است.

 

در چنان شرایطی کاملاً طبیعی بود که در میان نامزدها، اگر کسی به جای ارزش‌های الهی، از بهبود شرایط زندگی سخن بگوید و وعدۀ رفاه و ارزانی بدهد، مردم به او روی خوش نشان دهند.

این‌گونه بود که بنده با طیب خاطر انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۲ را، علی‌رغم نظر دوستان، پیروزی میلیمتری حسن روحانی در همین وبلاگ پیش‌بینی کردم.

حسن روحانی گفته بود کلید دارم و برای حل مشکلات، دارای راه حلّ صد روزه هستم. روحانی گفته بود که راه حل مشکلات کشور در گرو مذاکره با کدخداست. مردم با این‌که به تجربه می‌دانستند دشمن اصلی‌شان امریکاست، و با این‌که بارها و بارها دشمنی و خباثت امریکا را با گوشت و پوست خود تجربه کرده بودند، اما چون دنیا طلب شده بودند، با وعدۀ دنیا فریب خوردند، بی آن‌که هیچ وقت به دنیا برسند!

*

با اتمام دورۀ نخست ریاست جمهوری حسن روحانی، همۀ شاخص‌های علمی، و حتی جیب و سفرۀ مردم نشان می‌داد که او نه تنها موفق نبوده است، بلکه بسیار غلط و ناشیانه طی مسیر کرده و کشور را به ناکجا آباد رهنمون کرده است؛ اما در منش دنیا طلبی اکثریت مردم تغییری رخ نداده بود و باز هم با وعده‌های دنیایی – و عمدتاً برجامی – فریب خوردند.

روحانی و جهانگیری به گزاف گفتند که اگر ما نباشیم و اگر برجام نباشد، کشور با جنگ مواجه خواهد شد و اکثریت مردم با همان رویکرد دنیا طلبی، از جنگ و از کدخدا ترسیدند و به گشایش امور از روزنۀ رابطه با کدخدا دل خوش کردند.

 

مردم فراموش کرده بودند که در سال‌های نه‌چندان دور، در حالی که کشور کاملاً در تحریم بود، و در حالی که نیروهای مسلح به لحاظ تسلیحاتی و لجستیکی در مضیقۀ شدید بودند، و در زمانی که حتی سیم خاردار به ما نمی‌دادند، ما با کدخدا و تمام متحدان جهانی‌اش، در قالب جنگ با رژیم بعث مبارزه کردیم و سربلند بیرون آمدیم!

 

مردم فراموش کرده بودند که رمز پیروزی ما بر قدرت‌های جهانی، ایمان و توکل به خدا بود. مردمی که پیروزی بر کدخدا را با اتکال به خدا تجربه کرده بودند، فقط به یک دلیل ساده، یعنی فقط به این دلیل که دنیا طلب شده بودند، بی آن‌که دنیا بگیرند، با وعده‌های دنیایی فریب خوردند و به نامزد متمایل به کدخدا رأی دادند.

 

در چنین شرایطی عجیب نیست که خدای متعال قدرت نمایی کند و به بندگان ناسپاسش یادآوری کند که کدخدا و همۀ قدرت‌های دنیایی پوشالی هستند و در برابر خدا هیچ قدرتی ندارند.

 

مردمی که از ترس جنگ به روحانی رأی داده بودند، خیلی زود کشور را در شرایط جنگی دیدند؛ اما نه جنگی که از طرف کدخدا تحمیل شده باشد، بلکه کشور دچار یک دور پایان ناپذیر زلزله شد.

مدت زمانی طولانی اخبار زلزله، مانند اخبار جنگ کشور را تحت تأثیر قرار داد و هنوز هم خسارت‌های زلزله به تمامی برطرف نشده است.

*

در یک سال گذشته مردم به تجربه دریافتند که مسیر برجام غلط بوده است، اما به جای این‌که واقع بینانه و منصفانه اشتباه خود را در انتخابات بپذیرند، با فرافکنی و بهانه‌جویی با شکست‌های برجامی دولت روحانی مواجه شدند و به عنوان نمونه، همواره یک دستاورد دروغین برای برجام اعلام و تکرار می‌شد: دور کردن سایۀ جنگ!

این گونه شد که با تقدیر الهی آخر سال 97 و نوروز 98، کشور دوباره وضعیت جنگی به خود گرفته است؛ این بار نیز جنگی از سوی کدخدا و یا دیگر قدرت‌های پوشالی دنیا تحمیل نشده است، بلکه این قدرت الهی است که در طبیعت تجلی کرده و همه را درگیر خود کرده است.

 

این گونه است که بنده حقیر معتقدم زلزله و سیل حاصل دنیاطلبی مردم، «کدخدا ترسی» ایشان، و عدم توجه و باور مردم به قدرت الهی است.

 

در این میان، بسیار عبرت آموز است که خداباوران و استکبار ستیزان، و به عبارتی همۀ کسانی که کدخدا را غیر قابل اعتماد می‌دانستند، هم در زلزله‌هایی که گذشت و هم در حوادث سیل اخیر، در صف اولِ کمک به هموطنان آسیب دیده هستند تا بار دیگر به یاد داشته باشیم کسانی را که به تمسخر «دلواپس» می‌خواندند، نه تنها نظرشان و پیش‌بینی‌شان از آینده درست بوده است، بلکه هر گاه مشکلی برای کشور به‌وجود بیاید، همین به اصطلاح دلواپسان، از نخستین کسانی هستند که برای رضایت پروردگار و در رکاب امام امّت، به کمک مردم عزیز خواهند شتافت.

***

در باب برجام و وضعیت کنونی و آیندۀ کشور نکاتی هست که به یاری خدا به‌زودی در همین وبلاگ عرض خواهد شد.

شکست یا خیانت؟ / ابهام در کارنامۀ دولت روحانی

بسم الله النّور

 

 اگر چه برجام اکنون مرده است، اما مرور چند نکته خالی از لطف نیست:

 

۱- وقتی مردم آگاه و حزب الله از حفره‌های برجام می‌گفتند، روحانی به آن‌ها دلواپس می‌گفت و توهین می‌کرد؛ زمان گذشت و تفاوت عاقل و نادان معلوم شد.

 

۲- ۵+۱ خیلی بیش از آنچه در برجام است امتیاز می‌داد؛ به نظر شما چه شد که برجام برای ایران این قدر پرتعهد و کم منفعت امضا شد؟ چه شد که دشمن به خواسته‌هایش رسید، اما جز خسارت چیزی عاید کشورمان نشد؟!

 

۳- روحانی می‌گفت با کدخدا مذاکره و سپس همۀ مسائل را حل می‌کنیم؛ اما وقتی از امریکا لگد خورد، گفت: «بعضی‌ها فکر می‌کنند که دنیا فقط امریکاست»؛ در حالی که این حماقت را خودش داشت و به همین دلیل منافع کشور را به مذاکره با کدخدا گره زد و به شدت شکست خورد!

 

۴- وقتی حزب الله در برابر دشمن محکم صحبت می‌کرد، روحانی می‌گفت: «این‌ها می‌خواهند جنگ راه بیندازند»؛ اما وقتی خباثت دشمن از همیشه آشکارتر شد، گفت: «تنگۀ هرمز را می‌بندیم». سؤال این است که از اول می‌دانست با دشمن باید محکم حرف زد و خیانت کرد، یا این‌که مملکت‌داری بلد نبود و بعد از این همه خسارت به کشور و مردم، تازه فهمید باید چه کار کند؟!

 

۵- وقتی با کدخدا مذاکره می‌کرد، می‌گفت که نگران نباشید، امریکا دیگر گرگ نیست، میش است! وقتی می‌خواست برجام ننگین را تصویب کند، می‌گفت اگر امضا نکنیم جنگ می‌شود! و بالأخره معلوم نشد که امریکا از نظر دولتِ بی‌تدبیرِ روحانی، گرگ است یا میش؟!!!

 

۶- امام خامنه‌ای از همان اول فرمودند که امریکا قابل اعتماد نیست، اما آن قدر اصرار کردند تا معظم له با مذاکره موافقت فرمودند. در اثنای مذاکرات و تصویب برجام، توصیه‌های حضرت آقا را عمل نکردند؛ حتی شروطی را که امام خامنه‌ای طی نامه‌ای برای قبول برجام تعیین فرمودند، نادیده گرفتند؛ اما وقتی شکست خوردند، ادعا کردند که «برجام» با تأیید رهبر معظم انقلاب پذیرفته شد؛ یک دروغ بزرگ!

 

۷- امام خامنه‌ای فرمودند که به اروپا هم اعتماد ندارم؛ معنی سخن ایشان این است که اگر منتظر اروپا شوید به همان سرنوشت رفاقت با امریکا دچار خواهید شد، اما باز هم دولت تمکین نمی‌کند. قابل تصور است که بعد از رودست خوردن محکم از اروپا، و بعد از خسارت به بارآوردن مجدد، بگویند مذاکره با اروپا زیر نظر مقام معظم رهبری بود.

 

۸- در زمان تصویب برجام نوشتم: «شاید امروز با هوچیگری و جنجال مهندسی شده به جامعه القا کنند که برجام به نفع کشور است، اما مگر می‌توان زمان را متوقف کرد، خب زمان می‌گذرد و همه خواهند فهمید که چه کلاه گشادی به سر تیم دولت روحانی رفته است!»؛ امروز مردم فهمیده‌اند که برجام «خسارت محض» بوده و تدابیر دولت روحانی جز گرانی افسارگسیخته و تحریم‌های مضاعف ثمری نداشته است؛ و دیر نیست که عموم مردم بفهمند چه کسانی به نظام و به ملت خیانت کرده‌اند!!!

... وَ سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ.

دولت روحانی پلاستیکی‌تر از همیشه!

 

اخیراً جواد ظریف و حسن روحانی سخنانی به زبان رانده‌اند که نشان می‌دهد از همیشه ضعیف‌تر و بی‌بخارتر هستند!

ابتدا جواد ظریف می‌گوید که حتی اگر امریکا از برجام خارج نشود، اما مثل دو سال گذشته به تعهداتش عمل نکند، برای ما قابل قبول نیست! 

می‌دانید معنی این حرف چیست؟ دولت روحانی احتمال داده که امریکا از برجام خارج خواهد شد، به همین دلیل ظریف دارد زمینه‌سازی می‌کند که وقتی امریکا از برجام خارج شد، بگویند هیچ اتفاق جدیدی نیفتاده و امریکا در دو سال گذشته هم به هیچ یک از تعهدات خود عمل نکرده است! و سپس با همین فرمان مسیر ذلت بار خود را ادامه دهند.

 

نه ظریف، نه روحانی و نه هیچ مقام دیگری از دولت، یک عمل قاطع در برابر خروج احتمالی امریکا از برجام اعلام نمی‌کنند؛ دولتی‌ها قیافۀ پسر شجاع می‌گیرند، ولی موهوم و بی‌خطر صحبت می‌کنند و در برابر زورگویی‌های امریکا، از کوچک‌ترین تهدیدات دیپلماتیک نیز استفاده نمی‌کنند. مثلاً ظریف می‌گوید: «اگر آمریکا بخواهد همچنان توافقنامه را نقض کند یا این که کلاً از توافقنامه خارج شود، از حق خود برای واکنش، آن طور که خودمان تشخیص می‌دهیم، استفاده خواهیم کرد».

آیا شما از این سخنان کمترین قاطعیتی برداشت می‌کنید؟ وقتی امریکایی‌ها این جملات به ظاهر قاطع را می‌خوانند، لبخندی خواهند زد و خیال‌شان راحت خواهد شد که بنا نیست اتفاقی بیفتد.

 

روحانی نیز در سبزوار گفته است: «اگر امریکا از برجام خارج شود، به‌زودی خواهد دید که پشیمانی تاریخی در انتظارش خواهد بود»! معنی سخن روحانی این است که ما هیچ کاری نخواهیم کرد و وعده می‌دهد که امریکا به صورت خودجوش(!) در آیندۀ نزدیک پشیمان خواهد شد.

روحانی سپس در نیشابور گفته است: «مسیر پیشرفت برای کشور را ادامه خواهیم داد، منطق ما روشن است، می‌خواهیم مردم در رنج نباشند و در رفاه باشند» و این مهر تأییدی است بر سخن قبلی‌اش، مبنی بر این‌که با خروج امریکا از برجام، دولت روحانی عکس العملی نشان نخواهد داد و همچنان رویۀ بزدلانۀ خود را ادامه خواهد داد.

 

در یکی دو سال گذشته که دست چدنی امریکا از زیر دستکش مخملی بیرون آمده، و وقتی امریکا زیر میز می‌زند، دولت می‌گوید که امریکا فقط یک کشور است و ما با 6 کشور مذاکره کرده‌ایم و اروپا پای کار است؛ صرف نظر از این‌که امریکا و اروپا در یک تیم هستند و هماهنگ عمل می‌کنند، و صرف نظر از این‌که دولت روحانی این حقیقت را نمی‌بیند، یا وانمود می‌کند که نمی‌بیند؛ یکی نیست از حسن روحانی بپرسد: آقای پرزیدنت! شما بنا بود با کدخدا مذاکره کنی تا همۀ مشکلات حل شود، پس چی شد؟ آیا وقت آن نرسیده که به اشتباه خود اعتراف کنید و به آغوش ولایت و مردم بازگردید؟

 

متأسفانه – در خوش‌بینانه‌ترین فرض - برجام کلاه گشادی بود که بر سر دولت روحانی رفته است و تا دولت نخواهد به این حقیقت اذعان کند، هرگز نمی‌تواند قدمی برای بهبود وضعیت کشور بردارد.

دو اشتباه رایج

بسم الله النّور

 

۱-        یکی از اشتباهات رایج این روزها این است که بعضی‌ها «مدیریت اجرایی کشور» یعنی دولت را با «کلیّت نظام»، یکی فرض می‌کنند. یعنی وقتی دولت از پس وعده‌های دروغین خود برنمی‌آید و وقتی مسیر را اشتباه می‌رود و روز به روز وضع معیشت مردم بدتر می‌شود، خیلی‌ها این ناکارآمدی را به «نظام» نسبت می‌دهند؛ غافل از این‌که بی‌عرضگی متعلق به دولت است.

۲-        اشتباه دیگر این است که بعضی‌ها گمان می‌کنند چون مردم با فشار اقتصادی مواجه هستند، این نظام با خطر مواجه است؛ این اشتباه را در درجۀ نخست دشمنان بیرونی دارند و در درجۀ بعد کسانی که در داخل با دشمن همنوا هستند، دچار چنین توهمی می‌باشند؛ و دست آخر برخی از دل‌سوزان نظام نیز دچار همین اشتباه هستند؛ در حالی که مردم دل‌بستۀ ولایت هستند و همیشه سربزنگاه‌ها نگاه‌شان به امر رهبر معظم انقلاب است و از نظام و آرمان‌ها دفاع خواهند کرد. به نظر بنده اگر دل‌سوزان و خواص هیچ تلاشی هم انجام ندهند، یک انرژی مرکزی در متن امت وجود دارد، که ظرف یکی دو سال آینده، خود به خود آب رفته به جوی باز خواهد گشت و مردم دست از دنیاطلبی برمی‌دارند و در انتخابات بعدی، یک رئیس جمهور مکتبی و ولایی را انتخاب خواهند نمود.

پایان برجام و برجام سازان

بسم الله النّور

پایان برجام آتش است، دیر و زود دارد ولی سوخت و سوز ندارد.

نگران سرنوشت برجام سازان هستم، مبادا به آتش دوزخ ختم شود؟!!!

آقای روحانی اگر برجام یک «کلاه گشاد» نیست، پس چیست؟!

رئیس جمهور دیروز در مراسم اهدای جایزه کتاب سال، در مورد مذاکره با کدخدا و این­که بعضی­ها(!) معتقدند دشمن بر سر دولت مردان ما کلاه گذاشته است، گفت: «ما عمامه داریم، کلاه سرمان نمی رود».

بنا به گفته دوستان، تنها موردی که در آن از برجام با عنوان «کلاه گشاد» یاد شده است، یکی از یادداشت‌های این وبلاگ می­باشد [لینک]؛ به عبارتی آقای رئیس جمهور بعد از این­که به مدد تیم رسانه­ای دولت، عکس و یادداشت این وبلاگ را دیده، به خود زحمت داده و پاسخ «داستان نویس اصول گرا» را داده است؛ ضمن تشکر باید به آقای روحانی گفت، از بازی با کلمات که بگذریم، چه کسی گفته که هیچ عمامه به سری کلاه سرش نمی­رود؟

شما کاظم شریعتمداری را یادتان رفته که منافقین چنان کلاهی به سرش گذاشتند که از یک مرجع تقلید مورد احترام، به یک کودتاچی لایق اعدام تبدیل شد که با رأفت حضرت امام (ره) بخشیده شد و تا زمان مرگ گوشه­ای نشست و دم برنیاورد.

شما حسینعلی منتظری را یادتان رفته است؟ او هم عمامه داشت، مضاف بر این که قائم مقام رهبری نظام بود، اما اطرافیان و به ویژه یک قاتل، چنان کلاهی به سرش گذاشتند که از رفاقت و قائم مقامی امام(ره)، به دشمن امام تبدیل شد، حصر خانگی شد و در نهایت دست در دست دشمنان با زندگی وداع کرد.

جناب آقای روحانی! چرا جای دور برویم؟ اگر عمامه مانع این می شود که کسی سرتان را کلاه بگذارد، پس این برجام چیست که مردم مسلمان و انقلابی کشور را به آن مبتلا کرده­اید؟

همان گونه که قبلاً هم نوشته­ام:

دستاوردهای هسته‌ای (به‌ویژه غنی سازی ۲۰درصد و آب سنگین) که تحویل دشمن شده، تحریم‌ها که باقی است، دشمن هم که بی‌ادب‌تر و گستاخ‌تر شده، نگرانی‌های دشمن برطرف شده و امیدش به آینده برای ادامه خوی استکباری بیش‌تر گردیده و از طرفی گرانی، بی‌کاری، تعطیلی واحدهای تولیدی، فرو رفتن دستگاه اجرایی در گرداب‌های سیاسی‌کاری، دست اندازی به بیت المال مسلمین، رانت خواری و رشوه خواری و فساد و معطل ماندن اوامر ولی فقیه در کشور بیداد می‌کند؛ در چنین شرایطی به جای این‌که آقای روحانی به خود بیاید و با پی‌گیری اقتصاد مقاومتی، تمام قد در رکاب ولایت فقیه، آن چنان خدمت کند که هم کشور را بسازد و هم دنیا و اخرت خودش را، ساده‌لوحانه دل به برجام خوش کرده و فکر می‌کند یا وانمود می‌کند که بناست از برجام آبی برای کشور گرم شود، در حالی که دیگر اکنون دوست و دشمن فهمیده‌اند که برجام هیچ دستاوردی برای جمهوری اسلامی ایران ندارد.

 

جناب آقای روحانی! کلاه خود را قاضی کنید: اگر برجام یک کلاه گشاد نیست، پس چیست؟!

این پادشاه لخت است، برجام دستاوردی ندارد

حتماً قصه لباس جدید پادشاه، اثر نویسنده و شاعر مشهور دانمارکی، هانس کریستین آندرسن را شنیده یا خوانده‌اید، و یا شاید کارتونش را دیده باشید. ماجرا این است که یک پادشاه چاق و مغرور، دوست داشت همیشه لباس‌های نو و تازه بپوشد. روزی رسید که دیگر خیاط‌ها طرح جدیدی برای لباس پادشاه نداشتند؛ تا این‌که یک روز دو آدم حقه باز به قصر وارد شدند و ادعا کردند که می‌توانند پارچه‌ای مخصوص ببافند که آدم‌های نادان نمی‌توانند آن را ببینند. پادشاه استقبال کرد و با خود گفت: «هم لباس جدید می‌پوشم و هم نادان‌ها را تشخیص می‌دهم.»

پادشاه پول زیادی به آن‌ها داد و حقه بازها مشغول کار شدند. بعد از مدتی پادشاه وزیر را برای کسب خبر به نزد آن‌ها فرستاد. وزیر دید که آن دو نفر مشغول کار هستند ولی اثری از پارچه نیست. با خود گفت: «اگر این موضوع را به پادشاه بگویم مرا به چشم یک فرد نادان نگاه می‌کند»، برای همین نزد پادشاه رفت و شروع به تعریف و تمجید از لباس کرد. این کار توسط رئیس نگهبانان هم تکرار شد، خود پادشاه هم برای سرکشی رفت، ولی برای پنهان کردن نادانی خود، به روی خودش نیاورد که پارچه‌ای نمی­بیند.

مدتی بعد بافنده‌ها نزد پادشاه رفتند و گفتند که کار تمام شده است و اگر مردم شما را در این لباس ببینند، حتماً اعلیحضرت را تحسین می‌کنند. سپس به پادشاه کمک کردند تا لباس‌هایش را بیرون بیاورد و لباس جدید را بپوشد.

پادشاه لباسی نمی‌دید، اما وانمود می‌کرد که در حال پوشیدن لباس جدید است. سپس یک نمایش عمومی برپا کردند و شاه در خیابان به قدم زدن پرداخت.

مردم از ترس این‌که متهم به نادانی شوند، از لباسی که قابل دیدن نبود تعریف و تمجید می‌کردند؛ اما ناگهان کودکی از میان جمعیت فریاد زد: «پادشاه لخته، لباس نپوشیده.»

پادشاه و مردم به خود آمدند. پادشاه به قصر برگشت و بچه را احضار کرد و به او پاداش داد و به اطرافیان گفت: «فقط این بچه راست‌گو بود و حقیقت را به من گفت.»

**

دستاوردهای برجام هم دقیقاً مانند همان لباس جدید پادشاه است. چیزی وجود ندارد، دستاوردی نیست، اما قاعده این است که اگر کسی حقیقت را بگوید، متهم می‌شود به نادانی.

مردم نگران هستند که اگر واقعیت را بگویند، با توهین‌های بی‌ادبانه رئیس جمهور منتخب خود مورد نوازش قرار بگیرند؛ توهین‌هایی چون: «کم‌سواد، بی‌قانون، افراطی، کاسب تحریم، بی‌شناسنامه، متوهم، مستضعف فکری، مخلوقات ترسو، تخریبگر، لرزان، عصر حجری، هوچی‌باز، کودک، تازه انقلابی شده، نیازمند به عینک و ... .»

 یادآوری می‌کنم که مقام معظم ولایت بارها و بارها به مردم و دولت فرموده‌اند که برجام دستاوردی برای کشور نداشته است، برای مثال در روز اول سال جاری در حرم مطهر  امام رضا (علیه السلام)، در جمع پرشور مردم فرمودند: «این چیزی است که ما امروز در مقابل چشم خودمان داریم می‌‌بینیم؛ یعنی خسارت محض». [لینک]

جناب آقای روحانی و تیم فخیمه می‌توانند همچنان برای دستاوردهایی که نیست، حماسه بسرایند و می‌توانند باز هم به ملت شریف ایران و اندیشمندان صادق و شجاع توهین کنند، اما فحش و ناسزا و هوچیگری دردی از دولت به اصطلاح تدبیر و امید دوا نمی کند و این حقیقت را نمی‌توان انکار کرد که دولت روحانی بدجوری قافیه را باخته است، دستاوردهای هسته‌ای (به‌ویژه غنی سازی ۲۰درصد و آب سنگین) را تسلیم دشمن کرده، تحریم‌ها باقی مانده، دشمن بی‌ادب‌تر و گستاخ‌تر شده، نگرانی‌های دشمن برطرف شده و امیدش به آینده برای ادامه خوی استکباری بیش‌تر گردیده و از طرفی گرانی، بی‌کاری، تعطیلی واحدهای تولیدی، فرو رفتن دستگاه اجرایی در گرداب‌های سیاسی‌کاری، دست اندازی به بیت المال مسلمین، رانت خواری، رشوه خواری و فساد و معطل ماندن اوامر ولی فقیه در کشور بیداد می‌کند.

... و ماجرای این خیانت ادامه دارد.

تکلیف امروز ما با برجام چیست؟

 

دوستان زیاد می‌پرسند و خود نیز یک سینه سخن در باره برجام دارم، اما در تنگی شدید وقت فقط چند نکته عرض می‌کنم:

۱-    در مقطع کنونی نباید به دلیل تکرار تصویب قانون تحریم ده ساله، بر طبل نابودی برجام کوبید. نظام هزینه‌های سنگینی برای برجام پرداخت کرده است ولی در عوض چیزی نگرفته است، لذا اکنون به جای کنار گذاشتن برجام، باید در پی اقدام قاطع متقابل باشیم. دل خوش کردن به رایزنی و گفت‌وگو، و حتی دل خوش کردن به پی‌گیری‌های حقوقی بین المللی، کاری بیهوده و اتلاف وقت است و فقط زمان دادن به حریف به شمار می‌رود.

۲-    به دلیل کوتاهی دولت روحانی و تیم مذاکره کننده و همچنین به خاطر «عملکرد غلط، مذاکرات اشتباه و شتاب در رسیدن به توافق»، دشمن اکنون به این نتیجه رسیده است که دولت جمهوری اسلامی در موضع ضعف قرار دارد و می‌تواند همچنان با حربه تحریم، به کشورمان فشار وارد کند، لذا اقدام قاطع متقابل می‌تواند دشمن را از این اشتباه راهبردی بیرون بیاورد و به او بفهماند که نظام مقدس جمهوری اسلامی، بیش از این حاضر نیست هزینه‌ای بپردازد و دشمن موظف است به تعهداتش عمل کند.

۳-    تمدید قانون داماتو در هر صورت نقض برجام است؛ البته برجام قبلاً نیز بارها و بارها نقض شده بود، اما دشمن این بار آن همه گستاخ و زیاده خواه شده که به صورت علنی و وقیحانه پا روی توافق می‌گذارد. امام خامنه‌ای در دیدار با بسیجیان ( لینک) فرمودند: «[دشمنان] کارهای متعدّدی کردند، تخلّف‌های متعدّدی کردند، یکی دو تا نیست، تازه‌ترینش این تمدید تحریم ده ساله است، اگر این تحریم [تمدید] بشود، قطعاً نقض برجام است، بدون تردید! و بدانند جمهوری اسلامی حتماً در مقابل آن واکنش نشان خواهد داد.» پس از این موضعِ قاطع و کوبنده، بسیاری از مسئولین و به ویژه نمایندگان مجلس به خود آمدند و آماده عکس العمل مناسب شدند.

۴-    دشمن نیز که خود را آچمز می‌دید و از طرفی دلش نمی‌خواست که از خوی استکباری و دل‌خوشی به نتیجه تحریم‌های جدید دست بردارد، تحریم‌ها را تصویب کرده است و به نظرم بقیه فرآیند قانون تحریم‌های ده‌ساله را تا تصویب و اجرای نهایی (امضای اوباما و یا عدم امضا و تصویب مجدد در کنگره) پیش می‌برد، اما برای این‌که در حرف، خود را پایبند به برجام نشان دهد، خواهد گفت (و گفته است) که «قانون تمدید می‌شود، اما تحریم‌های مرتبط با هسته‌ای اجرایی نمی‌شود». نخست این‌که این سخن هیچ پشتوانه حقوقی ندارد و تا کنون شیطان بزرگ به کدام یک از تعهدات شفاهی (و حتی کتبی) خود عمل کرده که این بار نیز به یک تعهد شفاهی اعتماد کنیم، و دوم این که مقام معظم ولایت در زمان امضای برجام توسط دولت، به صراحت فرموده‌اند که هر گونه تحریم جدید به هر بهانه‌ای نقض برجام محسوب می‌شود.

۵-    برخی نیز می‌گویند توافق ما چندجانبه بوده و نقض برجام توسط امریکا که یک کشور است، نباید نقض برجام تلقی شود؛ پاسخ این است که مگر بنا نبود ما با کدخدا مذاکره کنیم تا مثلاً مشکلات حل شود، پس چه شد این مذاکره و توافق با کدخدا؟ اکنون که همین کدخدا پرروتر و زیاده‌خواه‌تر شده و علنی و وقیحانه به تحریم و مشکل آفرینی پرداخته است!

۶-    دولت تدبیر و کلید از ابتدا تا کنون واقعیت‌های برجام را از مردم مخفی کرده است. به نظرم روحانی از ابتدا نیز می‌دانست که بنا نیست از برجام آبی برای مملکت گرم شود، چرا که از ابتدا یک دستاورد دروغین برای برجام معرفی کرد و گفت که ما از جنگ جلوگیری کردیم؛ این دروغ آشکار برای این بود که هر گاه مردم متوجه شدند برجام که به واسطه آن هزینه‌های سنگینی به نظام تحمیل شد، جلو تحریم‌ها را نمی‌گیرد و مشکلات کشور ادامه خواهد داشت، بگوید: «درست است که وضع اقتصاد ما از قبل بدتر شده و مشکلات مردم بیشتر شده، اما ما از جنگ جلوگیری کردیم.» در صورتی که کارشناسان و بخش قابل توجهی از مردم می‌دانند که دشمن اصلاً توان ایجاد یک منازعه سخت جدید – آن هم با کشور قدرتمند و آماده دفاعی چون ایران – نداشت، و از طرفی در مناسبات بین الملل مواضع مقتدرانه از طمع دشمن و تحمیل جنگ از طرف او جلوگیری می‌کند نه موضع ذلیلانه و بزدلانه. با این حساب، به نظر بنده اگر امریکا توان تدارک حمله به جمهوری اسلامی را داشت، با مواضعی که دولت تدبیر و کلید در سیاست خارجی و به ویژه در مواجهه با امریکا دارد، تا کنون امریکا به ایران حمله کرده بود.

۷-    به نظر می‌رسد رهبر معظم انقلاب زمان را مناسب دانسته‌اند که علاوه بر مسئولین، به مردم نیز متذکر شوند که مراقب باشید که مسئولین شما کشور را نفروشند! امام خامنه‌ای در دیدار با بسیجیان و در روز چهارشنبه ۳ آذر ۱۳۹۵ فرمودند: «حرف من در این زمینه به مسئولین و به مردم این است که این توافق هسته‌ای که اسمش را گذاشته‌اند برجام، نباید تبدیل بشود به یک وسیله‌ای برای فشار هرچند وقت یک‌باری از سوی دشمن به ملّت ایران و به کشور ما! یعنی نباید اجازه بدهیم که این را وسیله فشار کنند. مسئولین به ما گفتند که ما این کار را انجام می‌دهیم، این اقدام را می‌کنیم برای اینکه فشارهای تحریم برداشته بشود؛ حالا علاوه بر اینکه آن کاری را که آن‌وقت قول دادند بکنند و بنا بود همان روز اوّل انجام بگیرد و تا هشت و نُه ماه هنوز به‌طور کامل انجام نگرفته و ناقص است -که مسئولین ما این را صریحاً بیان می‌کنند؛ آنهایی که خودشان دست‌اندرکار بودند این را صریحاً بیان کردند و بیان می‌کنند، این را باز وسیله‌ای قرار بدهند برای فشارهای مجدّد به جمهوری اسلامی.» ( لینک) مردم باید هوشیار باشند و به وعده‌های پوچ و توخالی و دستاوردهای خیالی و غیر واقعی دل خوش نکنند و از مسئولین بخواهند تا در مقابل دشمن و به ویژه امریکای بدعهد و جنایت‌کار قاطعانه موضع بگیرند.

۸-    ممکن است جماعت اندکی همچنان از تحمیل جنگ توسط امریکا نگران باشند؛ امام خامنه‌ای در این زمینه نیز فرمودند: «جمهوری اسلامی با اتّکاء به قدرت الهی و با باور کردنقدرت حضور مردم، از هیچ قدرتی در دنیا هراس ندارد. اگر کسی به تقلید از روحیّه‌های ضعیف بنی‌اسرائیل می‌گوید که «اِنّا لَمُدرَکون»(۱) - حالا به ما می‌رسند و پدر ما را در می‌آورند - ما هم به تقلید از حضرت موسی عرض می‌کنیم که «کَلّا اِنَّ مَعِیَ رَبّی سَیَهدین».(۲)» ( لینک)

۹-    وقتی بنده از ابتدای تشکیل دولت تدبیر و کلید پیش بینی کردم که روحانی مجدداً انتخاب خواهد شد و حتی درصد آرای او از دوره اول بیشتر خواهد شد، یکی از دوستان در بخش نظرات همین وبلاگ پرسید: «شما کدام رئیس جمهور را سراغ دارید تا این حد در عمل به شعارهایش ناکام باشد؟ حتی یک وعده را تاکنون عملی نکرده . چرا مردم باید دوباره او را برگزینند؟ به خاطر چه حسنی؟». بنده پاسخ دادم: «وقتی مردم دنیاطلب شوند، وعده های دنیایی آن‌ها را فریب می‌دهد. روحانی کاری نکرده اما، عده‌ای (اکثریت مردم ایران) هنوز به وعده های تو خالی او دل خوش کرده اند. تاریخ به ما نشان می‌دهد که وعده‌های دنیایی، حتی جانباز در رکاب رسول الله (ص) را نیز فریب می دهد تا سر فرزند رسول الله (ص) را از تن جدا سازد. و لعنت الله علی قوم الظالمین.» لذا تأکید می‌کنم که مردم عزیز کشورمان به جای فریفته شدن به وعده‌های دنیایی که تا همین جا نیز قلابی بودن آن‌ها ثابت شده، باید به وعده‌های الهی باور و یقین داشته باشند.

دعا بفرمایید.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پاورقی:

۱- سوره‌ی شعرا، بخشی از آیه ۶۱.

۲- سوره‌ی شعرا، بخشی از آیه ۶۲؛ «چنین نیست؛ زیرا پروردگارم با من است و به‌زودی مرا راهنمایی خواهد کرد.»

برجام روی هواست و روحانی در فضا

بسم الله النّور

 

روحانی و ظریف چنان می‌گویند دولت ترامپ مجبور به اجرای برجام است، انگار برجام دستاوردی برای ما داشته است!

دستاوردهای هسته‌ای (به‌ویژه غنی سازی ۲۰درصد و آب سنگین) که تحویل دشمن شده، تحریم‌ها که باقی است، دشمن هم که بی‌ادب‌تر و گستاخ‌تر شده، نگرانی‌های دشمن برطرف شده و امیدش به آینده برای ادامه خوی استکباری بیش‌تر گردیده و از طرفی گرانی، بی‌کاری، تعطیلی واحدهای تولیدی، فرو رفتن دستگاه اجرایی در گرداب‌های سیاسی‌کاری، دست اندازی به بیت المال مسلمین، رانت خواری و رشوه خواری و فساد و معطل ماندن اوامر ولی فقیه در کشور بیداد می‌کند؛ در چنین شرایطی به جای این‌که آقای روحانی به خود بیاید و با پی‌گیری اقتصاد مقاومتی، تمام قد در رکاب ولایت فقیه، آن چنان خدمت کند که هم کشور را بسازد و هم دنیا و اخرت خودش را، ساده‌لوحانه دل به برجام خوش کرده و فکر می‌کند یا وانمود می‌کند که بناست از برجام آبی برای کشور گرم شود، در حالی که دیگر اکنون دوست و دشمن فهمیده‌اند که برجام هیچ دستاوردی برای جمهوری اسلامی ایران ندارد.

ـــــــــــــــــــــــــــــ

پ.ن: سال‌ها پیش به گمانم فینال جام حذفی را تیم‌های پرسپولیس و پاس تهران برگزار می‌کردند که پاس جام را برد، گزارش مستقیم از رادیو پخش می‌شد و گزارشگر که گویا «کوتی» بود، در صحنه‌ای که بازیکنان دو تیم چند ضربه سر متوالی به توپ زدند، گفت: «توپ الان روی هواست و بازیکنان در فضا». تیتر این یادداشت این گونه انتخاب شده است.

امریکا اصل نظام را نشانه گرفته است.

محسن رضایی فرمانده اسبق سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در مورد جنجال امریکا و چند کشور اروپایی در مورد برنامه دفاعی موشکی ایران گفت: «بنده منتظر چنین خبری بودم و دلیل آن این است که آمریکایی‌ها برنامه‌ای را علیه ما چیده‌اند که مسئله هسته‌ای گام اول آن بود و پس از آن مسائل موشکی بود و آنها می‌خواهند بعد از این دو مسئله مباحث حقوق بشری را مطرح کرده و کم‌کم وارد بحث سپاه پاسداران شوند و نهایتاً بگویند که شما دست از این نظام بکشید.»

***

آمریکا در گذشته با جنگ و درگیری می‌خواست ما را به عقب براند و حالا فرمول جدیدی پیدا کرده است؛ لذا من منتظر چنین موضوعی بودم. حتی آنها چند بار زودتر می‌خواستند در کنگره آمریکا علیه جمهوری اسلامی قطعنامه صادر کنند ولی آقای اوباما به آنها گفته بود: الآن موقع این کار نیست و چند ماه بعد از برجام وارد این موضوع شوید.

*

آمریکایی‌ها علیه سیستم دفاعی ما برنامه‌ دارند و می‌خواهند این موضوع را پیگیری و دنبال کنند.

*

پس از برجام و همکاری که ایران در مذاکرات با آنها کرد و فضای جدیدی از تعامل ما با غرب به وجود آمد، آنها نباید به این زودی وارد این حساسیت‌ها می‌شدند و باید 4 تا 5 سال می‌گذشت و تعامل و ارتباط میان ما و غرب به وجود می‌آمد و پس از آن میز گفت‌وگوی جدیدی را باز می‌کردند. از شتاب‌زدگی آمریکا می‌توان فهمید کاری که آنها انجام داده‌اند از موضع تعامل و گفت‌وگو نیست و باید مسئله دیگری پشت صحنه باشد چرا که امروز ایران بخش مهمی از توان دفاعی خود را روی موشک‌ها گذاشته است و موشک تبدیل به توان بازدارنده‌ای برای ما شده است. آنها به‌دنبال این هستند که این امکان را از ما بگیرند، یا تولید و استفاده از موشک را به حدی ببرند که دست برتر را خودشان در منطقه داشته باشند و زمانی که موازنه قوا به‌نفع آنها تغییر کند و اسرائیل بتواند ما را تهدید کند و ما نتوانیم جواب بدهیم، آنها به مطلوب خود رسیده‌اند و کشوری که نمی‌تواند جواب تهدیدات خود را بدهد، دستش‌ بالا است؛ بنابراین نگرانی آمریکا بحث هسته‌ای نیست بلکه بحث موشکی است. آنها در خصوص بحث موشکی 2 دیدگاه دارند؛ اول این که این فضا را طرح کنند که "ما به ساخت موشک در ایران اطمینان نداریم و موشک‌ها می‌تواند حامل کلاهک هسته‌ای باشند" و پس از آن و با باز شدن این فضا بگویند که "ما باید بازرسی کنیم" و بازرسی کردن به این معنی است که وارد پادگان‌های ما شوند و موشک‌های‌مان را تست کرده و برد و قابلیت آن را بفهمند و سپس تمام این اطلاعات را به اسرائیل و کسانی که می‌خواهند به ما حمله کنند، بدهند، وقتی آنها سلاح ما را بشناسند می‌توانند ضد آن را تولید کنند.

غربی‌ها و آمریکایی‌ها نمی‌دانند که سلاح‌های موشکی ما چه‌مقدار برد تخریب دارد ولی اگر این اطلاعات را به دست آورند، می‌توانند ضد آن را درست کنند و در مواجهه‌ای که ما با آنها داریم تأثیرگذاری خود را در دفاع از خودمان از دست می‌دهیم.

*

 آنها می‌دانند که موشک در نظام دفاعی ما چه جایگاهی دارد و به همین دلیل ما امروز قدرت اول منطقه هستیم، یعنی می‌توانیم از وقوع جنگ جلوگیری کرده و اگر جنگی علیه ما اتفاق بیفتد، می‌توانیم با شکست مواجه کنیم. در واقع آمریکا و غربی‌ها می‌خواهند ایران را از قدرت اول منطقه بودن پایین بیاورند. ما می‌توانیم از وقوع هر جنگی که بخواهد علیه ما اتفاق بیفتد، جلوگیری کنیم و حتی در صورت اتفاق، آن را خنثی کنیم. سند ما 27 سال گذشته است.

*

از زمان پایان جنگ، آمریکا 2 بار و اسرائیل 3 بار می‌خواستند به جمهوری اسلامی ایران حمله کنند ولی نتوانستند. من این موضوع را از روی اطلاعات می‌گویم. خاطرات آقای بوش اینها را بازگو می‌کند. رئیس ستاد ارتش آمریکا در زمان بوش، اخیراً گفته بود: بوش دستور داده بود که آماده حمله به ایران شوند و پنتاگون نیز آماده شده بود ولی ژنرال‌های آمریکایی برآورد کردند که اگر به ایران حمله کنند، ایران نیز می‌تواند مقابله به مثل کند؛ لذا ما به بوش گفتیم که دست از این دستور بردارید. اسرائیل نیز 3 بار می‌خواست به جمهوری اسلامی ایران حمله کند؛ بین وزیر دفاع قبلی اسرائیل و نتانیاهو درگیری وجود داشت که چرا او نیات 8 سال پیش را بیان کرده بود؛ او گفته بود که قرار بود به ایران حمله کنیم اما در کابینه رأی‌گیری انجام شد و 7 به 8 با یک رأی اختلاف قرار شد حمله نکنیم. سؤال بنده این است: چه عاملی باعث شد این آرامش در ایران حاصل و از وقوع جنگ جلوگیری شود؟ جواب این سؤال سیستم بازدارندگی ایران است که بخش مهم آن توان موشکی ایران است. اصولاً کشورهای جهان هرروز در حال گسترش اقتدار خود هستند. اگر ما در این سطح خود بمانیم 5 سال دیگر فاصله اسرائیل با ما زیاد می‌شود. ما مرتب دقت موشک‌های خود را بالا می‌بریم؛ در گذشته اگر 2 تا 3 کیلومتر اختلاف وجود دارد الآن به چند متر رسیده و ما قصد داریم آن را به چند سانتی‌متر برسانیم.

هرچه قدر دقت موشکی آنها بیشتر از ما باشد ما خسارت بیشتری می‌بینیم و قدرت بازدارندگی ما نیز کمتر می‌شود بنابراین آمریکا و غربی‌ها به دنبال این هستند که قدرت توسعه ما را محدود کرده و قدرت بازدارندگی را از ما بگیرند. از کجا ما به این موضوع پی بردیم که باید به دنبال موشک باشیم؟ این موضوع در اثر تجربه ذی‌قیمتی بود که در زمان جنگ به دست آوردیم. زمانی که جنگ عراق علیه ایران شروع شد و ما با عراق روبرو شدیم، عراق از سال دوم به ایران موشک زد و وقتی ما زرادخانه‌های ارتش را جستجو کردیم، دیدیم که هیچ موشکی برای مقابله با ارتش عراق نداریم. ارتش ایران در زمان شاه سلاح‌های پیشرفته‌ای مانند هواپیماهای مدرن داشت، ولی این سلاح‌ها به گونه‌ای تنظیم شده بود که ما را محتاج آمریکا می‌کرد.

ما باید با عراق مقابله به مثل می‌کردیم لذا با هزار بدبختی از سرهنگ قذافی تعدادی موشک گرفتیم و زمانی که خواستیم آن موشک‌ها را شلیک کنیم، افسران قذافی قهر کردند و به سفارت لیبی در ایران رفتند و قطعات مدرن موشک‌ها را نیز با خود بردند. در همین زمان عراق شروع به بمباران شدید ایران کرد و ما دیدیم که هیچ موشکی نداریم. من در آن زمان شهید تهرانی‌مقدم را خواستم و به وی گفتم که شما باید با غیرت انقلابی خود در اسرع وقت موشک آماده کنید؛ کمتر از 2 تا 3 هفته آنها این سیستم را آماده کرده و ما اولین موشک را به بغداد زدیم که به بانک رافدین در بغداد اصابت کرد.

بعد از اصابت این موشک، صدام تا یک هفته می‌گفت که این عملیات خرابکاری بوده و بعد از یک هفته قبول کرد که موشک بوده و حتی می‌گفت روس‌ها در ساخت این موشک به ایران کمک کرده‌اند در حالی که روس‌ها به صدام کمک می‌کردند، بنابراین ما در جنگ به این نتیجه رسیدیم که باید کمبود موشکی ایران را حل کنیم. عراق در طول جنگ 170 موشک به ایران زد، ولی ما حداکثر 80 موشک به آنها زدیم. همچنین براساس آمارها در اثر بمباران و موشک‌باران از 172 هزار شهید، 16 هزار شهید مربوط به بمباران هوایی و موشک بود، آیا ملتی که این تجربه را دارند می‌تواند موشک را رها کند؟ ما بعد از جنگ متوجه شدیم که در دفاع خلاء داریم لذا کار را پیگیری کردیم.

آمریکا و غرب می‌دانند که پیشرفت موشکی یکی از عوامل اقتدار ما و امنیت ملی ما در منطقه است و می‌خواهند آن را از ما بگیرند.

در منطقه ما عربستان 100 موشک دارد، برد برخی موشک‌های عربستان به 2 هزار و 800 کیلومتر می‌رسد و اسرائیل موشک‌های بالستیک دارد و می‌تواند تمام شهرهای ایران را بزند. کشور ما در چهار راه منافع بین‌المللی قرار دارد و هر 30 سال در ایران جنگ رخ داده است، البته نمی‌خواهم بگویم که 3 سال دیگر در ایران جنگ می‌شود اما شاهد جنگ جهانی اول و دوم بودیم که در ایران نیز رخ داد. اگر ما جلوی داعش در سوریه و عراق را نگرفته بودیم امروز در تهران درگیری داشتیم.بنابراین ما در سرزمینی هستیم که می‌توانیم نام آن را پل جهانی بگذاریم و تمام منافع جهانی از این سرزمین عبور می‌کند.

ممکن است ژاپن نیازی به امنیت مثل ما نداشته باشد ولی ما در قله‌ای قرار داریم که همه می‌خواهند به آن حمله کرده و قله را بگیرند لذا ما باید در این قله، امنیت و آرامش را برای مردم خود ایجاد کنیم.

*

اگر عباس‌میرزا را زنده کنیم و بگوییم که این بحث‌ها مطرح است، او چه می‌کند؟ دو دستی بر سرش می‌زند و می‌گوید که سمرقند و بخارا چه شد، در واقع یکی از دلایلی که نصف ایران جدا شد به خاطر این تفکرات روشنفکری بود که وارد کشور شد و پشتوانه اقتدار و تمامیت عرضی ما را متزلزل کرد. کسانی که می‌گویند ایران نباید موشک داشته باشد و مدعی دلسوزی برای کشور هستند چرا تاریخ گذشته را نمی‌خوانند یا اگر می‌خوانند و این حرف را می‌زنند پس خیانت آشکار به کشور می‌کنند. مگر ما می‌توانیم یک بار دیگر اجازه دهیم که صحنه‌های تلخ تاریخی دوباره اتفاق بیفتد.

برخی معتقدند دنیای امروز دنیای موشک نیست و دنیای مذاکره است، پس چرا آمریکا موشک‌های خود را توسعه می‌دهد؟ دیدیم که حرف‌های آقای ترامپ نامزد ریاست جمهوری آمریکا موجب شگفتی شده و آقای اوباما در جلسه هسته‌ای گفت که حرف‌های او خطرناک است و گفته که داعش به زودی دست به سلاح هسته‌ای می‌زند.

 

ما در غرب علاقه‌ای نمی‌بینیم که دنیا به سمت صلح برود، ما موشک‌ها را برای صلح و امنیت می‌خواهیم و می‌خواهیم که امنیت منطقه را حفظ کنیم و از جنگ در کشور جلوگیری شود؛ گفت‌وگو را نیز نفی نمی‌کنیم. اگر گفت‌وگو، گفت‌وگوی بدون موشک باشد، کمتر از 48 ساعت کشور ما را به هم می‌ریزند. حتی دیدیم که در جریان مذاکرات هسته‌ای کارشکنی عربستانی‌ها بیشتر از رژیم صهیونیستی بود، بنابراین اگر اقتدار و موشک را در اختیار نداشته باشیم، رقبای ما در منطقه مشکل ایجاد خواهند کرد.

مسئله موشکی برای ما مسئله بسیار مهمی است، برخی مسائل مانند موضوع موشک قابل مذاکره نیست و ما نمی‌توانیم به کسی اجازه دهیم که وارد حریم دفاعی ما شود.

 

حساسیت‌های آمریکا و متحدینش در مورد برگزاری رزمایش‌های موشکی عجیب است؛ رزمایش همیشه در ایران برگزار می‌شده و این مسئله خبر جدیدی نیست. ما 10 سال است که رزمایش موشکی برگزار می‌کنیم اما در 2 سال اخیر برادران‌مان در سپاه جهت همکاری با دولت رزمایش‌های خود را تبلیغاتی نمی‌کردند تا دوستان‌مان در جریان مذاکرات هسته‌ای فرصت گفت‌وگو را داشته باشند. مسائل موشکی ما با برجام هیچ ارتباطی ندارد، رزمایش یک نوع عملیات است و وقتی ما رزمایش موشکی برگزار می‌کنیم باعث می‌شود کسانی که به فکر تهدید ایران هستند، عقب زده شوند و متوجه می‌شوند که امروز دیروز نیست؛ همچنین با برگزاری رزمایش‌های موشکی آمادگی نیروهای موشکی ما بالاتر می‌رود و می‌توانیم موشک‌های خود را تست کنیم.

*

ایران بعد از برجام از بُعد خارجی تغییر پیدا کرده است و پس از 12 سال آمریکا نتوانسته الگوی انزواسازی ایران را پیش بگیرد؛ حتی نخست وزیر کانادا اخیرا گفته که ما از تحریم‌های ایران زیان زیادی دیدیم. اما این که آمریکایی‌ها آیا به تعهدات‌شان عمل می‌کنند یا خیر، باید بگویم پیش‌بینی و تحلیل‌ها این است که آمریکا به تعهدات خود عمل نمی‌کند و ممکن است تاثیر اقتصادی چندانی هم برای ما نداشته باشد. اگر ما اقتصاد مقاومتی را به صورت صحیح در کشور اجرا کنیم، اجرا یا عدم اجرای برجام تاثیری بر کشور نمی‌گذارد. البته ما از آقای روحانی و دولت انتظار داریم که کار انقلابی انجام دهند و بدانند که با شعار دادن نمی‌توان مشکلات کشور را حل کرد.

دولت باید یکپارچه‌سازی طرح‌ها و برنامه‌های خود را آغاز کند و اگر همین رویکرد محافظه کارانه که در دولت‌های ما وجود دارد باقی بماند اگر 100 سال دیگر هم بدوند نمی‌توانند کاری بکنند. تحریم‌ها برداشته شده و باید منتظر باشیم و ببینیم که دوستان ما در دولت چه کاری می‌خواهند انجام دهند، البته اگر دولت براساس روند 3 ساله خود بخواهد عمل کند، معلوم است که به جایی نمی‌رسیم، بنابراین دولت باید از خود شروع کند و باید اقتصاد مقاومتی از وزارتخانه‌ها شروع شود.

*

این که گفته می‌شود بودجه آقای روحانی کمتر از بودجه آقای احمدی‌نژاد است، از نظر ارزی شاید درست باشد ولی از نظر ریالی صحیح نیست چرا که زمان آقای احمدی‌نژاد ارز را هزار تومان می‌فروختند ولی قیمت ارز الان به 3 هزار تومان رسیده لذا از نظر ریالی تفاوت چندانی وجود ندارد. پول فراوان در اختیار مردم است اما مردم اعتماد ندارند که این پول را وارد چرخه اقتصادی کشور کنند. اقتصاد مقاومتی شدنی است اما دولت باید روش مدیریتی اقتصادی خود را تغییر دهد و همه باید به دولت در این زمینه کمک کنیم.

برجام یعنی خسارت محض

اشاره: آنچه مشخص است از دیدگاه مقام معظم ولایت، مذاکره با امریکا و قبول برجام تاکنون هیچ نتیجۀ مثبتی برای کشور نداشته است. امام خامنه‌ای به صراحت می‌فرمایند که هرچه تاکنون بوده روی کاغذ بوده است و نتیجه این شده که ما به همۀ تعهدات خود عمل کرده‌ایم، اما دشمن فقط دشمنی کرده است و از انجام تعهدات خود سر باز زده است و این یعنی خسارت محض. مشکل برخی از دوستان که فکر می‌کنند برجام دستاوردی برای کشور داشته است و بعضاً حتی آن را مورد تأیید رهبر معظم انقلاب می‌دانند، این است که خودشان مستقیماً فرمایشات مقام معظم رهبری را دنبال نمی‌کنند.

در این یادداشت بخش‌هایی از نخستین سخنرانی امام خامنه‌ای در سال ۱۳۹۵ آمده است. ایشان عصر روز اول فروردین در حرم مطهر و نورانی امام رضا (ع) و در رواق امام خمینی (ره) بیانات خویش را افاضه فرمودند که این حقیر نیز – به واقع – نایب الزیارۀ مخاطبین این یادداشت بودم.

در پایان مطلب می‌توانید لینک‌های مستقیم به متن، فیلم، عکس و صوت این دیدار را ببینید.

 

مایلم بحثی که انجام می‌گیرد، یک بحث متقن و منطقی باشد؛ امروز بحث‌های شعاری جایگاه زیادی در ذهن مردم ما ندارد؛ مردم ما، جوانان ما، آحاد جامعۀ ما فهیم‌اند و به مسائل با چشم منطق و استدلال نگاه می‌کنند.

...

کنار آمدن با دولت آمریکا ناگزیر، به‌معنای قبول تحمیل‌های آن دولت است. طبیعت توافق با آمریکا همین است؛ همه‌جا همین‌جور است؛ کشورهای دیگر هم که در هر مسئله‌ای با آمریکا توافق می‌کنند، معنایش این است که از مواضع خودشان به‌نفع طرف مقابل عقب‌نشینی می‌کنند بدون این‌که طرف مقابل به‌نفع آنها یک عقب‌نشینی قابل‌توجّهی انجام بدهد. در همین توافق اخیر هسته‌ای هم اگرچه این توافق را ما تأیید کردیم و برگزارکنندگان این توافق را مورد قبول اعلام کردیم و قبول داریم آن‌ها را، لکن این‌جا هم همین‌جور بود؛ وزیر خارجۀ محترم ما در مواردی به بنده گفت که ما [مثلاً] این‌جا را یا این خطّ قرمز را دیگر نتوانستیم حفظ کنیم.

...

حرف طرف مقابل یعنی همان دستگاه تبلیغاتی و فکرساز و جریان‌ساز، این است که می‌گوید ایران دارای ظرفیت‌های فراوان اقتصادی است و هدف از توافق هسته‌ای این بود که کشور ایران بتواند از این ظرفیت‌ها استفاده کند؛ خب، این توافق انجام گرفت لکن این توافق کافی نیست و مسائل دیگری هم هست که در آن‌ها هم بایستی ملّت ایران، دولت ایران، مسئولین ایران تصمیم بگیرند و اقدام بکنند ... حرف‌شان این است. بنابراین در قضیۀ هسته‌ای توافق شد و اسم این را گذاشتیم «برجام»؛ برجام دیگری در قضایای منطقه، برجام دیگری در قضایای قانون اساسی کشور؛ برجام ۲ و ۳ و ۴ و الی‌غیرذلک بایستی به‌وجود بیاید تا ما بتوانیم راحت زندگی کنیم ... معنای این حرف این است که جمهوری اسلامی از مسائل اساسی‌ای که به حکم اسلام و به حکم برجستگی‌های نظام جمهوری اسلامی پایبند به آن‌ها است، صرفِ‌نظر کند: از مسئلۀ فلسطین صرف‌نظر کند، از حمایت از مقاومت در منطقه صرفِ‌نظر کند، از مظلومان منطقه - مثل ملّت فلسطین، مثل مردم غزّه، مثل مردم یمن، مثل مردم بحرین- پشتیبانی و حمایت سیاسی نکند، و نظام جمهوری اسلامی با تعدیل خواسته‌های خود، خود را به آنچه طرف مقابل یعنی آمریکا به دنبال تحقّق آن است، نزدیک بکند. معنای این حرف این است که همچنان‌که امروز بعضی از کشورهای منطقه و دولت‌های منطقه، علی‌رغم حکم اسلام و علی‌رغم خواست ملّت‌هایشان با رژیم صهیونیستی کنار آمده‌اند و مسئلۀ فلسطین را تحت‌الشّعاع مسائل دیگر قرار داده‌اند، جمهوری اسلامی هم به همین ترتیب عمل کند؛ معنایش این است که همچنان‌که امروز بعضی از دولت‌های عربی با کمال وقاحت، دست دوستی به سمت دشمن صهیونیستی دراز می‌کنند، جمهوری اسلامی هم با دشمن صهیونیستی کنار بیاید و آشتی کند.

 

 البتّه قضیه به اینجاها ختم نمی‌شود؛ معنای آنچه در آن تحلیل سیاسی دشمن ادّعا می‌شود، این است که اگر میل آمریکا است، جمهوری اسلامی حتّی از ابزارهای دفاعی خود هم صرفِ‌نظر کند. می‌بینید که بر روی مسئلۀ موشک‌ها چه جنجالی در دنیا به راه انداخته‌اند که چرا جمهوری اسلامی موشک دارد، چرا موشک دوربُرد دارد، چرا موشک‌های جمهوری اسلامی هدف را دقیق می‌زنند و هدف قرار می‌دهند، چرا آزمایش کردید، چرا تمرین نظامی می‌کنید، و چرا و چرا و چرا. حالا آمریکایی‌ها در منطقۀ خلیج فارس که چند هزار کیلومتر با کشور آن‌ها فاصله دارد، هر چند وقت یک بار با یکی از کشورهای منطقه رزمایش به راه می‌اندازند -درحالی‌که آن‌ها در اینجا هیچ مسئولیتی ندارند- [امّا] جمهوری اسلامی که در خانۀ خود، در محیط خود و در حریم امنیت خود رزمایش می‌کند، جنجال این‌ها بلند می‌شود که چرا رزمایش کردید، چرا اقدام کردید، چرا نیروی دریایی شما یا نیروی هوایی شما این اقدام‌ها را کردند. معنای آن تحلیل دشمن این است که از همۀ این‌ها بایستی صرفِ‌نظر بکنیم. قضیه از این هم بالاتر است؛ تدریجاً موضوع را به این خواهند کشاند که اصلاً چرا نیروی قدس تشکیل شده است، چرا سپاه تشکیل شده، چرا سیاست‌های داخلی جمهوری اسلامی طبق قانون اساسی، باید با اسلام تطبیق داده بشود؛ مطلب به اینجاها می‌رسد. شما وقتی در مقابل دشمن، در حالی که می‌توانید ایستادگی کنید، عقب‌نشینی کردید، دشمن جلو می‌آید، دشمن متوقّف نمی‌شود و کم‌کم کار را به این‌جا می‌رسانند که اینکه شما می‌گویید دولت جمهوری اسلامی، مجلس شورای اسلامی و قوّۀ قضائیه باید برطبقِ احکام اسلام و شریعت اسلامی باشد، این‌ها برخلاف آزادی است و لیبرالیسم این‌ها را قبول ندارد؛ کم‌کم به اینجاها می‌رسد. اگر عقب‌نشینی کردیم، عقب‌نشینی به این نقطه‌ها منتهی خواهد شد که [بگویند] شورای نگهبان چه نقشی در جامعه دارد و چرا باید شورای نگهبان به‌خاطر مخالفت با شرع قوانین را بردارد؟ حرف این‌جاست. این همان چیزی است که بنده بارها عرض کرده‌ام که این، تغییر سیرت جمهوری اسلامی است. ممکن است صورت جمهوری اسلامی محفوظ بماند امّا از محتوای خود بکلّی تهی بشود؛ دشمن این را می‌خواهد. بنا بر این تحلیل دشمن‌خواسته و بنابر این تحلیلی که آن‌ها دارند در اذهان نخبگان و افکار عمومی ملّت تزریق می‌کنند، اگر جمهوری اسلامی و ملّت ایران می‌خواهد از شرّ آمریکا راحت بشود، باید از محتوای جمهوری اسلامی دست بردارد، از اسلام دست بردارد، از مفاهیم اسلامی دست بردارد، از امنیت خود دست بردارد.

...

آمریکایی‌ها به آنچه وعده داده بودند عمل نکردند و کاری را که باید می‌کردند انجام ندادند. بله، به تعبیر وزیر خارجۀ محترم ما، روی کاغذ کارهایی را انجام دادند امّا از راه‌های انحرافی متعدّد، جلوی تحقّق مقاصد جمهوری اسلامی را گرفتند. شما نگاه کنید امروز در سرتاسر کشورهای غربی و کسانی که تحت تأثیر آن‌ها هستند، همچنان معاملات بانکی ما دچار مشکل است، بازگرداندن ثروت‌های ما در بانک‌های آن‌ها دچار مشکل است، معاملات گوناگون تجاری‌ای که احتیاج به دخالت بانک‌ها دارد دچار مشکل است؛ وقتی دنبال می‌کنیم، تحقیق می‌کنیم و می‌گوییم چرا این‌جور است، معلوم می‌شود از آمریکایی‌ها می‌ترسند. آمریکایی‌ها گفته‌اند که ما تحریم‌ها را برمی‌داریم و روی کاغذ هم برداشتند امّا از طرق دیگر جوری عمل می‌کنند که اثر رفع تحریم‌ها مطلقاً به‌وجود نیاید و تحقّق پیدا نکند. بنابراین، کسانی که امید می‌بندند به اینکه بنشینیم با آمریکا در فلان مسئله مذاکره کنیم و به یک نقطۀ توافقی برسیم -یعنی ما یک تعهّدی بکنیم، طرف مقابل هم یک تعهّدی بکند- از این غفلت می‌کنند که ما ناگزیر باید به همۀ تعهّدهای خود عمل کنیم [امّا] طرف مقابل با طُرق مختلف، با شیوه‌های مختلف، با خدعه، با تقلّب سر باز می‌زند و به تعهّدهایی که کرده است عمل نمی‌کند. این چیزی است که ما امروز در مقابل چشم خودمان داریم می‌‌بینیم؛ یعنی خسارت محض.

...

در این منطقه‌ای که ما زندگی می‌کنیم - منطقۀ غرب آسیا - کشور عزیز شما ایران، گُل منطقه است؛ از لحاظ جایگاه راهبردی و به تعبیر رایجْ موقعیت استراتژیکی، یک کشور بی‌نظیر است؛ از لحاظ منابع فراوان نفت و گاز در همۀ این منطقه و با یک نگاه از همۀ دنیا امتیاز دارد؛ غیر از نفت و گاز، منابع فراوان دیگری هم هست. کشوری است بزرگ، با جمعیتی مستعد و مردمی با استعداد، با تاریخی غنی. اینجا گُل منطقه است؛ این گُل منطقه یک روزی یکجا و به‌طور کامل در قبضۀ آمریکا بوده است و هر کاری آمریکایی‌ها می‌خواستند نسبت به این کشور و در این کشور انجام بدهند می‌کردند: غارت می‌کردند، ثروت‌هایش را می‌بردند؛ همۀ کارهایی که یک دولت استعمارگر و یک دولت مستکبر با یک کشور ضعیف انجام می‌دهد، این‌ها در این کشور انجام می‌دادند و اینجا را در قبضۀ خودشان و در پنجۀ اقتدار خودشان داشتند، انقلاب آمده است این کشور را از پنجۀ آن‌ها بیرون کشیده، [لذا] کینۀ انقلاب از دل سیاست آمریکا خارج نمی‌شود. آن‌وقتی دشمنی این‌ها تمام می‌شود که بتوانند همان سلطه را بار دیگر در این کشور تجدید کنند؛ هدف این است و دنبال این هستند.

...

من که می‌گویم «دشمن»، مقصودم دولت آمریکا است؛ تعارف هم نمی‌کنیم. البتّه آن‌ها می‌گویند که ما دشمن شما نیستیم، ما دوست [شما هستیم]. پیام نوروزی به مردم ما داده‌اند و برای جوان‌های ما دلسوزی کرده‌اند؛ یا در کاخ سفید سفرۀ هفت‌سین پهن می‌کنند! خب این‌ها بچّه‌گول‌زنی است؛ کسی این‌ها را باور نمی‌کند. از آن‌طرف تحریم‌ها را حفظ می‌کنند، از آن‌طرف وزارت خزانه‌داری آمریکا با طرقی که خودشان دارند و خودشان اقرار کرده‌اند، جوری عمل می‌کند که شرکت‌های بزرگ، بنگاه‌های بزرگ و بانک‌های بزرگ جرئت نکنند نزدیک بیایند و با جمهوری اسلامی معامله کنند؛ از آن‌طرف این کارها را می‌کنند - تحریم می‌کنند و تهدید می‌کنند- که دشمنی محض است، از آن طرف هم در کاخ سفید سفرۀ هفت‌سین پهن می‌کنند یا در پیام عید نوروز می‌گویند ما برای جوان‌های ایرانی دنبال اشتغال هستیم! خب، کسی این‌ها را باور نمی‌کند. این‌ها ملّت ما را هنوز نشناخته‌اند؛ ملّت ایران را نشناخته‌اند. ملّت ایران ملّت فهیمی است، آگاه است، دشمنان خودش را می‌شناسد، شیوه‌های دشمنی را هم می‌شناسد.

...

آمریکا به دلایل واضحی با ما دشمن است؛ همین‌طور که عرض کردیم، مرادمان سیاستمداران آمریکا و سیاست‌های آمریکا است. در قضیۀ برجام بدعهدی کردند و به تحریم‌های دیگری ما را تهدید کردند. همین‌طور که گفتم، وزیر خزانه‌داری آمریکا به شدّت شب ‌و روز مشغول کار است برای اینکه نگذارند که جمهوری اسلامی از نتایج برجام بهره‌مند بشود. خب، این‌ها دشمنی است. مرتّباً تهدید می‌کنند و مرتّباً به تحریم‌های بیشتر تهدید می‌کنند. انتخابات ریاست جمهوری آمریکا هم چند ماه دیگر - هفت هشت ماه دیگر- شروع خواهد شد و تا نُه ماه دیگر این دولت فعلی آمریکا عوض خواهد شد و هیچ تضمینی وجود ندارد که این دولتی که بعداً به‌وجود خواهد آمد، همین تعهّدات اندکی را هم که این دولت [فعلی] کرده است عمل بکند. الان نامزدهای ریاست جمهوری آمریکا در سخنرانی‌های انتخاباتی‌شان مسابقه گذاشته‌اند در بدگویی به ایران؛ خب این دشمنی است دیگر؛ دشمنی که شاخ‌ودم ندارد. وقتی می‌گوییم آمریکا دشمن است، یک عدّه‌ای منزعج (۴) می‌شوند که چرا می‌گویید دشمن؟ دشمن است؛ این‌ها دشمنی است. این هم یک واقعیت. (۵)

...

یکی از سه ابزار مؤثّر دشمن عبارت است از تحریم. دشمن احساس کرده است که کشور ما و ملّت ما از تحریم ضربه می‌بیند؛ متأسّفانه خود ما هم این برداشت را در او تقویت کردیم. یک جاهایی و در یک برهه‌ای دائم تحریم را بزرگ کردیم که آقا تحریم است، تحریم است، باید تحریم را برداریم، اگر تحریم باشد این‌جور به ما ضربه می‌خورد و مانند این‌ها؛ از آن‌طرف هم برداشتن تحریم‌ها را باز تقویت کردیم، بزرگ کردیم، بزرگنمایی کردیم که اگر تحریم‌ها برداشته بشود این اتّفاق خواهد افتاد، آن اتّفاق خواهد افتاد؛ اتّفاقاتی که نیفتاد و اگر همین‌جور هم پیش برویم نخواهد افتاد. لکن دشمن احساس کرده است که با ابزار تحریم می‌تواند بر ملّت ایران فشار بیاورد؛ دشمن این را احساس کرده است. پس آنچه در مقابل ما امروز وجود دارد عمدتاً عبارت است از تحریم. ما برای اینکه با تحریم مقابله کنیم چه‌کار باید بکنیم؟ اوّلِ صحبت عرض کردم که یک دوراهی‌ای را دشمن نشان می‌دهد به ما؛ می‌گوید یا بیایید تسلیم آمریکا بشوید و هر چه او می‌گوید گوش کنید، یا فشار و تحریم ادامه پیدا می‌کند؛ این یک دوراهی است که گفتیم غلط و دروغ است، امّا یک دوراهی دیگری وجود دارد: یا بایستی مشکلات تحریم را تحمّل کنیم یا ایستادگی کنیم به‌وسیلۀ اقتصاد مقاومتی.(۶) خیلی خب، آمادگی شما خوب است، منتها برای اقتصاد مقاومتی، صِرف آمادگی کافی نیست؛ ما گفتیم «اقدام و عمل».

...

ما می‌توانیم در مقابل آمریکا بِایستیم و تحریم‌های او در ما اثر نکند. ما احتیاج نداریم از ارزش‌های خودمان، از خطوط قرمز خودمان، از اصول خودمان صرفِ‌نظر کنیم تا آمریکا نتواند ما را تحریم بکند؛ ما با دنبال کردنِ همین سیاست اقتصاد مقاومتی، به‌معنای عملی مسئله و اقدام عملی موضوع، می‌توانیم کشور را مصونیت‌سازی کنیم؛ می‌توانیم مصونیت بدهیم کشور را تا دیگر در مقابل تحریم به خودمان نلرزیم که ما را تحریم خواهند کرد. خب تحریم بکند؛ اگر اقتصاد مقاومتی شد، تحریم دشمن تأثیر قابل توجّهی نخواهد کرد. این می‌شود حرکت انقلابی و حرکت مؤمنی.

 

پاورقی: ۴- ناراحت و بی‌قرار ۵- شعار مردم: «دولت تدبیر و امید! بصیرت، بصیرت». ۶- شعار حضار: ای رهبر آزاده / آماده‌ایم آماده‌

 

لینک‌ها:

ü      متن کامل بیانات [+]

ü      عکس‌های دیدار [+]

ü      فیلم کامل دیدار کیفیت خوب و فرمت Mp4 و با حجم 1,009.1 MB [+]

ü      فیلم کامل دیدار کیفیت متوسط و فرمت Mpeg و با حجم325.0 MB [+]

ü      فیلم کامل دیدار کیفیت پایین و فرمت Flv و با حجم 206.8 MB [+]

ü      صوت بیانات [+]

مذاکرات برجام هیچ نتیجه ای نداشته است !

 

این رفت ‌و آمدهایی که الآن هست، هیچ معنای مثبتی تاکنون برای ما نداشته؛ حالا در آینده ممکن است داشته باشد - نمی‌دانم - امّا تا الان این رفت‌ و آمدهایی که وجود داشته، هیچ اثری [نداشته]. این را هم من باز به یکی دیگر از این آقایان رؤسایی که همین چندی پیش اینجا آمده بودند - آقای دکتر روحانی هم حضور داشتند - گفتم که باید روی زمین معلوم باشد؛ روی کاغذ فایده‌ای ندارد که بنشینید مذاکره کنید، تفاهم کنید سر یک چیزهایی که بعد هم تحقّق پیدا نکند و مشروطش کنید به موافقت فلان‌جا، باید روی زمین معلوم باشد که چه اتّفاقی دارد می‌افتد؛ چه کاری دارد انجام می‌گیرد؛ این تا حالا نشده.

(امام خامنه‌ای – در دیدار با اعضای مجلس خبرگان رهبری- ۲۰/۱۲/۱۳۹۴)

نامه مهم رهبر معظم انقلاب درباره الزامات اجرای برجام

 

پیش درآمد: از آن جا که حضرت آقا با روشن بینی پیامبرگونه کشور را از یک خطر حتمی نجات دادند و کید دشمن را به خودش بازگرداندند، پیشنهاد می کنم که حتماً چند دقیقه وقت بگذارید و متن نامه را با دقت و بیش از یک بار مطالعه بفرمایید.

 

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم

جناب آقای روحانی

رئیس‌جمهور اسلامی ایران و رئیس شورای عالی امنیّت ملّی (دامت توفیقاته)

 

با سلام و تحیّت؛

اکنون که موافقت‌نامه موسوم به «برجام» پس از بررسی‌های دقیق و مسئولانه در مجلس شورای اسلامی، کمیسیون ویژه و دیگر کمیسیون‌ها و نیز در شورای عالی امنیّت ملّی، سرانجام از مجاری قانونی عبور کرده و در انتظار اعلام نظر این‌جانب است، لازم می‌دانم نکاتی را یادآور شوم تا جناب‌عالی و دیگر دست‌اندرکارانِ مستقیم و غیرمستقیم آن، فرصت‌های کافی برای رعایت و حفظ منافع ملّی و مصالح عالیه کشور در اختیار داشته باشید.

 

۱) پیش از هر چیز لازم می‌دانم از همه دست‌اندرکاران این فرایند پرچالش، در همه دوره‌ها از جمله هیئت مذاکره‌کننده اخیر که در توضیح نقاط مثبت و در اصلِ تثبیت آن نقاط همه سعی ممکن خود را به کار بردند، و نیز از منتقدانی که با ریزبینیِ قابل تحسین، نقاط ضعف آن را به همه ما یادآور شدند و مخصوصاً از رئیس و اعضای کمیسیون ویژه مجلس و نیز از اعضای عالی‌مقام شورای عالی امنیّت ملّی که با درج ملاحظات مهمّ خود، برخی از نقاط خلأ را پوشش دادند، و سرانجام از رئیس و نمایندگان مجلس شورای اسلامی که با تصویب طرحی محتاطانه، راه درست اجرا را به دولت ارائه کردند، و نیز از رسانه ملی و نویسندگان مطبوعات کشور که با همه اختلاف‌نظرها، در مجموع تصویر کاملی از این موافقت‌نامه در برابر افکار عمومی نهادند، قدردانی خود را اعلام دارم. این مجموعه پر حجم کار و تلاش و فکر در مسئله‌ای که گمان می‌رود از جمله مسائل به یاد ماندنی و عبرت‌آموز جمهوری اسلامی باشد، در خور تقدیر و مایه خرسندی است. به همین دلیل با اطمینان می‌توان گفت که پاداش الهی برای این نقش آفرینی‌های مسئولانه، مشتمل بر نصرت و رحمت و هدایت ذات حضرت حق خواهد بود، ان‌شاءالله؛ زیرا وعده نصرت الهی در برابر نصرت دین او، تخلّف‌ناپذیر است.

 

۲) جناب‌عالی با سابقه چند دهه حضور در متن مسائل جمهوری اسلامی، طبعاً دانسته‌اید که دولت ایالات آمریکا، در قضیّه هسته‌ای و نه در هیچ مسئله دیگری، در برابر ایران رویکردی جز خصومت و اخلال در پیش نگرفته است و در آینده هم بعید است جز این روش عمل کند. اظهارات رئیس‌جمهور آمریکا در دو نامه به این‌جانب مبنی بر اینکه قصد براندازیِ جمهوری اسلامی را ندارد، خیلی زود با طرف‌داری‌اش از فتنه‌های داخلی و کمک مالی به معارضان جمهوری اسلامی، خلاف واقع از آب درآمد و تهدیدهای صریح وی به حمله نظامی و حتّی هسته‌ای –که می‌تواند به کیفرخواست مبسوطی علیه وی در دادگاه‌های بین‌المللی منتهی شود– پرده از نیّت واقعی سران آمریکا برداشت. صاحب‌نظران سیاسی عالَم و افکار عمومی بسیاری از ملّت‌ها، به‌وضوح تشخیص می‌دهند که عامل این خصومت تمام‌نشدنی، ماهیّت و هویّت جمهوری اسلامی ایران است که برخاسته از انقلاب اسلامی است. ایستادگی بر مواضع بر حقّ اسلامی در مخالفت با نظام سلطه و استکبار، ایستادگی در برابر زیاده‌طلبی و دست‌اندازی به ملّت‌های ضعیف، افشای حمایت آمریکا از دیکتاتوری‌های قرون وسطائی و سرکوب ملّت‌های مستقل، دفاع بی‌وقفه از ملّت فلسطین و گروه‌های مقاومت میهنی، فریاد منطقی و دنیاپسند بر سر رژیم غاصب صهیونیست، قلم‌های عمده‌ای را تشکیل می‌دهند که دشمنی رژیم ایالات متّحده آمریکا را بر ضدّ جمهوری اسلامی، برای آنان اجتناب‌ناپذیر کرده است؛ و این دشمنی تا هنگامی که جمهوری اسلامی با قدرت درونی و پایدار خود، آنان را مأیوس کند ادامه خواهد داشت.

چگونگی رفتار و گفتار دولت آمریکا در مسئله هسته‌ای و مذاکرات طولانی و ملال‌آور آن، نشان داد که این نیز یکی از حلقه‌های زنجیره دشمنی عنادآمیز آنان با جمهوری اسلامی است. فریب‌کاری آنان در دوگانگی میان اظهارات اوّلیّه آنان که با نیّت قبول مذاکره مستقیم از سوی ایران انجام می‌شد، با نقض عهدهای مکرّر آنان در طول مذاکرات دوساله و همراهی آنان با خواسته‌های رژیم صهیونیستی و دیپلماسی زورگویانه آنان در رابطه با دولت‌ها و مؤسّسات اروپاییِ دخیل در مذاکرات، همه نشان‌دهنده آن است که ورود فریب‌کارانه آمریکا در مذاکرات هسته‌ای، نه با نیّت حل‌وفصل عادلانه، که با غرض پیش‌برد هدف‌های خصمانه خود درباره جمهوری اسلامی صورت گرفته است.

بی‌شک حفظ هوشیاری نسبت به نیّات خصمانه دولت آمریکا و ایستادگی‌هایی که بر اثر آن در طول مسیر مذاکرات از سوی مسئولان جمهوری اسلامی به کار رفت، توانست در موارد متعدّدی، از ورود زیان‌های سنگین جلوگیری کند. با این حال، محصول مذاکرات که در قالب برجام شکل گرفته است، دچار نقاط ابهام و ضعف‌های ساختاری و موارد متعدّدی است که در صورت فقدان مراقبت دقیق و لحظه‌به‌لحظه،‌ می‌تواند به خسارت‌های بزرگی برای حال و آینده کشور منتهی شود.

 

۳) بندهای نه‌گانه قانون اخیر مجلس و ملاحظات ده‌گانه ذیل مصوّبه شورای عالی امنیّت ملّی، حاوی نکات مفید و مؤثّر است که باید رعایت شود، با این حال برخی نکات لازم دیگر نیز هست که همراه با تأکید بر تعدادی از آنچه در آن دو سند آمده است،‌ اعلام می‌گردد.

اوّلاً: از آنجا که پذیرش مذاکرات از سوی ایران اساساً با هدف لغو تحریم‌های ظالمانه اقتصادی و مالی صورت گرفته است و اجرائی شدن آن در برجام به بعد از اقدام‌های ایران موکول گردیده، لازم است تضمین‌های قوی و کافی برای جلوگیری از تخلّف طرف‌های مقابل، تدارک شود، که از جمله آن اعلام کتبی رئیس‌جمهور آمریکا و اتّحادیه اروپا مبنی بر لغو تحریم‌ها است. در اعلام اتّحادیه اروپا و رئیس‌جمهور آمریکا، باید تصریح شود که این تحریم‌ها بکلّی برداشته شده است. هرگونه اظهاری مبنی بر این‌که ساختار تحریم‌ها باقی خواهد ماند، به‌منزله نقض برجام است.

ثانیاً: در سراسر دوره هشت‌ساله، وضع هرگونه تحریم در هر سطح و به هر بهانه‌ای (از جمله بهانه‌های تکراری و خودساخته تروریسم و حقوق بشر) توسّط هر یک از کشورهای طرف مذاکرات، نقض برجام محسوب خواهد شد و دولت موظّف است طبق بند ۳ مصوّبه مجلس، اقدام‌های لازم را انجام دهد و فعّالیّت‌های برجام را متوقّف کند.

ثالثاً: اقدامات مربوط به آنچه در دو بند بعدی آمده است، تنها هنگامی آغاز خواهد شد که آژانس، پایان پرونده موضوعات حال و گذشته (PMD) را اعلام نماید.

رابعاً: اقدام در مورد نوسازی کارخانه اراک با حفظ هویّت سنگین آن، تنها در صورتی آغاز خواهد شد که قرارداد قطعی و مطمئن درباره طرح جایگزین و تضمین کافی برای اجرای آن منعقد شده باشد.

خامساً: معامله اورانیوم غنی‌‌شده موجود در برابر کیک زرد با دولت خارجی در صورتی آغاز خواهد شد که قرارداد مطمئن دراین‌‌باره همراه با تضمین کافی منعقد شده باشد. معامله و تبادل مزبور، باید به‌تدریج و در دفعات متعدّد باشد.

سادساً: مطابق مصوّبه مجلس،‌ طرح و تمهیدات لازم برای توسعه میان‌مدّت صنعت انرژی اتمی که شامل روش پیشرفت در مقاطع مختلف از هم‌اکنون تا پانزده سال و منتهی به ۱۹۰ هزار سو است،‌ تهیّه و با دقّت در شورای عالی امنیّت ملّی بررسی شود. این طرح باید هرگونه نگرانی ناشی از برخی مطالب در ضمائم برجام را برطرف کند.

سابعاً: سازمان انرژی اتمی، ‌تحقیق و توسعه در ابعاد مختلف را در مقام اجرا به‌گونه‌ای سامان‌دهی کند که در پایان دوره هشت‌ساله هیچ کمبود فنّاوری برای ایجاد غنی‌سازیِ مورد قبول در برجام وجود نداشته باشد.

ثامناً: توجّه شود که در موارد ابهام سند برجام، ‌تفسیر طرف مقابل مورد قبول نیست و مرجع، متن مذاکرات است.

تاسعاً: وجود پیچیدگی‌ها و ابهام‌ها در متن برجام و نیز گمان نقض عهد و تخلّفات و فریب‌کاری در طرف مقابل به‌ویژه آمریکا، ایجاب می‌کند که یک هیئت قوی و آگاه و هوشمند، برای رصد پیشرفت کارها و انجام تعهّدات طرف مقابل و تحقق آنچه در بالا بدان تصریح شده است،‌ تشکیل شود. ترکیب و وظایف این هیئت باید در شورای عالی امنیّت ملّی تعیین و تصویب شود.

 

با توجّه به آنچه ذکر شد، مصوبه جلسه ۶۳۴ مورخ ۹۴/۵/۱۹ شورای عالی امنیّت ملّی با رعایت موارد یاد شده تأیید می‌شود.

در خاتمه همان‌طور که در جلسات متعدّد به آن‌جناب و دیگر مسئولان دولتی یادآور شده و در جلسات عمومی به مردم عزیزمان گوشزد کرده‌ام، رفع تحریم‌ها هر چند از باب رفع ظلم و احقاق حقوق ملّت ایران کار لازمی است، لیکن گشایش اقتصادی و بهبود معیشت و رفع معضلات کنونی جز با جدّی گرفتن و پی‌گیری همه‌‌جانبه اقتصاد مقاومتی میسّر نخواهد شـد. امید است که مراقبت شود که این مقصود با جدّیّت تمام دنبال شود و به‌خصوص به تقویت تولید ملّی توجّه ویژه صورت گیرد و نیز مراقبت فرمایید که وضعیّت پس از برداشته شدن تحریم‌ها، به واردات بی‌رویّه نینجامد، و به‌خصوص از وارد کردن هرگونه مواد مصرفی از آمریکا جدّاً پرهیز شود.

توفیقات جناب‌عالی و دیگر دست‌اندرکاران را از خداوند متعال مسئلت می‌نمایم.

 

سیّدعلی خامنه‌ای

۲۹ مهرماه ۹۴

***

پی نوشت: 

قبلاً در «برجام به فرجام نخواهد رسید» [+] نوشته بودم:
۴ـ شاید برخی از مسئولین که قدشان از ملت کوتاه تر است فراموش کرده باشند، اما حتی دشمنان جمهوری اسلامی هم می دانند که در جمهوری اسلامی قدرت در دست کسی است که فرموده است: «مذاکره با آمریکا ممنوع است به‌خاطر ضررهای بی‌شماری که دارد و منفعتی که اصلاً ندارد». دشمن می داند، به او و مزدورانش یادآوری می کنیم که تا «ولایت فقیه» را داریم، به حول و قوه الهی پیروز خواهیم بود.